Bu Mexico City Modelleri Sanat Dünyasının İstismarına Yeterince Uğradı

MEXICO CITY, MEXICO – Muazzam bir sarayın içinde, binlerce insan çıplak genç bir kadın tablosuna hayran kaldı. Yüzlerce fırça darbesi, uzandığı minderlere hayat veriyor. Genellikle çevresine hakim olan sessizlik, 100 yılı aşkın bir süredir ilk kez bir grup ziyaretçinin önünde konuştuğunda kesintiye uğruyor.

“Rahat ve zarif değil mi? Ya da öyle görünüyor. Ama saatlerdir dirseğimin üzerindeyim. Sadece adıyla anmayı tercih eden Liz, Meksikalı ressam Germán Gedovius’un 1920’lerdeki “Desnudo Barroco” tablosundaki modeli seslendirerek, “Ticaret hileleri” diyor. Modelin adı bilinmiyor.

Mexico City’deki Ulusal Sanat Müzesi, Ağustos 2022’de üç gün boyunca, koleksiyonundaki eserlerde tasvir edilen kadınlara modellerin hayat ve ses verdiği “Obras al desnudo”yu (“Çıplak Eserler”) sundu.

Her parçanın önünde, modelin resimdeki konumuyla eşleşen, ten rengi tek parça streç giysi içinde poz veren bir model vardı. Ziyaretçiler bir parçanın önünde toplandıklarında, günümüz modellerinin seleflerinin düşünceleri olduğunu hayal ettikleri şeyleri anlatan bir kayıt çalıyordu.

Gebe kalmaya yardımcı olan ve aynı zamanda sergiye katılan bir sanat modeli olan Friné, “Bu bir fanteziydi” diyor. “’Hala kötü muamele görüyoruz’ desek ne yaparlar? Modellerin isyanı. Her biri konuşmak ve şikayet etmek için resimlerden çıkar.

“Obras al desnudo”, 2022’de Friné ve birkaç meslektaşı tarafından kurulan aktivist bir sanat modelleri topluluğu olan Movimiento de Modelos de Arte en Resistencia’nın buluşuydu.

Geçen yıl hareket, adil ücretleri başarıyla savundu ve sanat atölyelerinin grubun geliştirdiği bir dizi güvenlik protokolünü benimsemesini sağladı. Ancak hırsları daha büyük: Model çalışmasına saygı duyulmasını ve sanat olarak kabul edilmesini istiyor.

Hareketin manifestosu “Biz sanat dünyasının işçileriyiz” diyor. “Tarihi anlatıların ve müze etiketlerinin hakkında hiçbir şey söylemediği bizleriz. Her parkta, her çeşmede, resimlerin çoğunda yüzümüz, bedenimiz, duygumuz, gücümüz var. … Şehri işgal eden isimsiz bedenler biziz.”

Güvenlik protokolleri veya Reglamento de Interacción con Modelos (Modellerle Etkileşim Kuralları), atölye katılımcılarının modellere dokunmasını, modellere kaydetmesini veya fotoğrafını çekmesini veya fiziksel görünümleri hakkında yorum yapmasını yasaklamak kadar basit.

Friné, “Eski haberlersiniz”, “Daha zayıf görünüyorsunuz” ve “Güzel bacaklar”, bir modelin tipik bir iş gününde duyacağı yorumlardan bazılarıdır, diyor.

“Kadın modellerine nesne oldukları için dokunulabileceğine dair bir fikir var. … İnsanlar, acı çekmenin bir modelin çalışmasının normal bir parçası olmasını bekliyor” diyor antik Yunan fahişe ve sanat modeli Phryne’nin onuruna bu ismi taşıyan Friné. “Kadın modellerin birlik olmamasından sanatçılar birliği yararlanıyor. İstismarlar olduğunda hiçbir şey söylemediğimiz için kurumlar bundan yararlanıyor.”

“Önce [the movement], adil bir maaşa sahip olmak veya bir tür sigortaya sahip olmak aklıma gelmezdi, ”diyor Liz. Bir stüdyodaki alanın yeterli olduğunu söylüyor.

Sekiz yılı aşkın süredir modellik yapan Viridiana López veya Viroxz için maaşlar makul olmalı ve modelin harcanan zamana ve fiziksel beceri düzeyine uygun olmalıdır. “Vücudumuz çıplak olduğu için işimizi yürütmek için en uygun koşulları istiyoruz. Cinsel organlarımızı, ayaklarımızı, ellerimizi ve yüzümüzü koyduğumuz yer kirli olmamalı.”

“Artık tüm enerjimi beni işe alan sanatçıları araştırmaya harcıyorum, böylece kim olduklarını biliyorum ve işlerini anlıyorum ve ayrıca onlardan ne kadar ücret almam gerektiğini buluyorum. Kişi bana 3 ödemek istiyorsa [Mexican] peso [17 United States cents]o zaman hayır,” diyor Viroxz.

13 yıldır modellik yapan Isabel Juárez, diğer Meksika eyaletlerindeki stüdyoların kötüye kullanımı önlemek için hareketin kurallarını ve protokollerini kabul etmek istediğini söylüyor.

“Bence mekanlarda sürekli bir bariyeri aşma ve bir şeyler yapma korkusu var. [things] farklı, ”diyor Juárez. Geçimini sağlamak için sanat yapmanın riskli olduğu düşünülürse, stüdyoları yönetenler, 20 yaşındaki kadın modellere sahip olmanın atölyelerini dolduracağının garanti olduğunu bildiklerini söyleyerek devam ediyor. “60 yaşında bir erkeği model olarak getirirlerse, katılımın üçte birini alırlar. İnsanlar yeni yollara yatırım yapmaya başlayana kadar bu bir kısır döngü.”

Bir sanat akademisinde yaşanan cinsel istismar olayının ardından Friné, sanat tutkusunu güvenli bir şekilde sürdürmenin bir yolunu aradı. Modelin ve katılımcıların tamamının kadın olduğu aylık bir çizim oturumu olan “Morras para Morras” (“Kızlar için Kızlar”) adlı bir atölye oluşturdu.

Friné, farklı vücut tiplerini tanıtmanın, atölyelere katılan insan türlerini görmek için bir filtre görevi gördüğünü söylüyor. “Aynı pis yaşlı adamlara gitmek istemiyoruz. [are] kadın modeliyle bir şeyler deneyeceğim” diyor.

Atölyelerde her zaman zayıf, sarışın kadınlar gördüğünü söyleyen Liz, “Ben şişman bir esmer kızıyım ve bundan hoşlanıyorum” diyor. “Neden yok [different] kızlar? Ben olmaya başlamasını istiyorum.”

Liz, vücudunun katılımcıların tuvallerine farklı şekilde boyandığını görünce ne kadar hayal kırıklığına uğradığını anlatıyor. “Birkaç dakikadır kollarımı bu pozda tutuyorum. Onları oldukları gibi çizin. Bu kısmı aşağıya doğru çizin çünkü benim vücudum böyle” diyor. “Şişman her zaman güzel olmayan, tembel bir şeyle eşanlamlı olmuştur. Ve beni bu estetik taşıyan pozlarla çektiklerinde, ‘Ah, evet, güzel görünüyor, ama o kadar kilolu olmasaydı daha iyi görünürdü’ diye düşündüklerini hissediyorum.”

Hem Liz hem de Friné için bu değişiklikler, modellerin seanslar sırasında gösterdiği çabayı en aza indiriyor. “Bizi hentai gibi şehvetli yapmaları çok yaygın ve ‘O ben değilim. Bu benim bedenim değil. görmüyorsun Abartıyorsun [some parts] ve başkalarını ortadan kaldırmak,’” diyor Friné. “Vücut her şeyi yapabilir. Birlikte yaratmamız için size bedenimin gücünü sunuyorum.”