CAP-HAÏTIEN, HAITI — Sherlyne Ligène, moda tasarımcısı olma hayalini gerçekleştirmek için beş yılını çalışarak geçirdi, ancak eğitimini tamamlamak, karşılaştığı en büyük zorluk değildi.
Bir devlet üniversitesi olan Université Publique du Nord au Cap-Haïtien’deki ve yarım milden biraz daha uzaktaki bir meslek okulu olan SOS Çocuk Köylerindeki derslerine erişmek için toplu taşımanın olmadığı uzun, tozlu toprak bir yolda ilerlemek zorunda kaldı. motosiklet taksileri dışındaki seçenekler. Haiti’nin en büyük ikinci şehrinin kuzeyinden her iki koleje de seyahat eden öğrenciler için mevcut olan tek yol budur. Düzenli olarak motosiklet taksilerine para ayıramayanlar için tek seçenek otostop.
2021’de mezun olan ve şimdi kendi kreasyonlarını satan kendi işini yürüten Ligène, Haut-du-Cap semtinden okula gitmek için motosiklet taksiyle 30 dakikalık yolculuğun 150 Haiti kabağına (yaklaşık 1 Amerika Birleşik Devletleri) mal olduğunu söylüyor. dolar); para gelmediği için bu ulaşım şeklini finanse edemedi, bu yüzden her gün otostop çekti.
Ligène, “Bazen bizi bırakıyormuş gibi yapan sürücüler vardı” diyor. “Yavaşladıklarını görüyoruz ama onlara doğru yürümeye başlar başlamaz uzaklaşıyorlar. Bu, özellikle başkaları izlerken bizim için çok küçük düşürücü.”
Haiti’de yakıt maliyeti önemli ölçüde arttığından, son iki yılda bir motosiklet taksi yolculuğunun fiyatı üç kattan fazla artarak 500 su kabağına (yaklaşık 3 dolar) ulaştı.
Yol yıllar içinde hiçbir gelişme görmedi. Öğrenciler genellikle yakındaki nehirden gelen sel sularına maruz kalıyor ve bu da burayı motosiklet taksileri için geçilmez kılıyor.
La Petite Anse’de bir mahalle olan Madeleine’den gelen şehrin güneyinde yaşayan öğrenciler için okullara giden tek yol da çukurlarla dolu toprak bir yol. Bu yol su basmıyor ama kuzey yolu gibi yazın tozlu, yağmur mevsiminde çamurlu.
Öğrenciler okula motosiklet taksi veya otostopla gidemezse, birçoğu o günkü eğitimlerine erişemeyerek evlerine dönmek zorunda kalıyor. Kolejler, öğrencilerine ulaşım sağlamamaktadır ve yıllardır yapılan yol iyileştirme duyuruları, bu riskli yollara yıllarca katlanmış olanlar tarafından şüpheyle karşılanmıştır.
Ligène’in haute couture eğitimi aldığı SOS Çocuk Köyleri, 1989’da Cap-Haïtien’de kuruldu. Okul müdürü Sandy Gabriel, okulun 800’den fazla öğrenciye moda tasarımının yanı sıra sıhhi tesisat, kozmetoloji ve araba tamircisi de dahil olmak üzere dokuz mesleki program sunduğunu söylüyor.
Gabriel, “Meslek okulu, yakından ve uzaktan gelen öğrencilere otobüs veya alternatif ulaşım araçları sağlamasa da, yine de okula gelmeyi başarıyorlar” diyor. “Bazıları motosiklet taksiye biniyor, diğerleri otostop çekiyor.”
Yolun ilerisinde, yaklaşık 2.000 öğrenciye hizmet veren UPNCH, Haiti’de Milli Eğitim ve Mesleki Eğitim Bakanlığı’nın yetkisi altındaki 18 devlet üniversitesinden biridir ve UPNCH dahil ikisi Cap-Haïtien’dedir.
Üniversitenin genel sekreteri ve bir mezun olan Sadrack Ordena, okul 2007’de ilk açıldığında öğrenciler için bir otobüs sağlandığını ancak iki yıl sonra seferlerin durduğunu söylüyor – açıklayamadığı bir karar.
Ulaşımla mücadele eden sadece öğrenciler değil. Bazı öğretmenlerin arabası varken, arkadaşlarıyla binemeyenler de otostop çekmek zorunda.
UPNCH’nin eski bir öğrencisi ve şimdi üniversitede yarı zamanlı istatistik profesörü olan Splandeur Toussaint, öğrencilerin ve öğretmenlerin okullara günlük yolculukları sırasında saldırıya uğradığına dair söylentiler duyduğunu söylüyor.
Toussaint, okula otostopla gidenlere yönelik herhangi bir saldırıya atıfta bulunarak, “Genel olarak insanlar bu konu hakkında konuşmamayı tercih ediyor” diyor. “Kurbanların kimliklerinin açıklanmamasına şaşırmadım.”
Ordena ve Gabriel, okullara giderken herhangi birinin saldırıya uğradığını reddediyor.
Haut-du-Cap polis müfettişi Edrice Demesvar, Mart ayında bir öğrencinin üniversiteye otostopla giderken saldırıya uğradığını bildiğini söyledi. Öğrenci, yolculuk için para talep etmesi üzerine bindiği aracın sürücüsünün saldırısına uğradı; kolu kırıldı. Demesvar, sürücünün o zamandan beri tutuklandığını söylüyor.
Otostop çekme riski birçokları için günlük bir korkudur.
Üniversitede öğrenci olan Lovenski Chery, “Otostoptan gerçekten hoşlanmıyorum” diyor. “Çok iyi insanlarla karşılaşabiliyoruz ama başkaları tarafından da bize teklif ediliyor ve cinsel tacize uğruyoruz.”
Ancak kolej patronları durumu çözmek için adımlar attıklarını onaylarken, öğrenciler için güvenilir ve emniyetli bir ulaşım yöntemi sağlamaktan daha önemli gördükleri başka projeler olduğunu kabul ediyorlar.
Ordena, “Öğrencilere otobüs bulmak için gerekli adımları atıyoruz ancak şu anda artan öğrenci sayısı nedeniyle daha fazla derslik inşa etmek gibi başka önceliklerimiz var” diyor. “Güvensizlik her yerde. Cap-Haïtien’de işler o kadar kötü değil ama yine de öğrencilerimizin her gün otostop yapmasından endişe ediyoruz.”
Cap-Haïtien Belediye Başkan Yardımcısı Patrick Almonor yorum yapmak için müsait değildi.
La Petite Anse’nin idari bölümü olan Assemblée de la Section Communale of La Petite Anse’nin koordinatörü Philippe Valcin, Dünya Bankası ve Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı’nın finansmanıyla kuzey ve güney yollarının iyileştirilmesi için bir proje planlandığını söyledi. ve ABD Uluslararası Kalkınma Ajansı. Planlar arasında yolun yeniden kaplanması ve yoğun yağış sonrasında taşkınları durdurmak için yakındaki nehri kuzeye yönlendirmek yer alıyor.
Bazı öğrenciler projenin ilerleyeceğinden şüphe ediyor.
Meslek okulunda araba tamircisi öğrencisi olan Jonas Ortil, “Bize aynı şeyler defalarca söylendi” diyor. “Ama gerçekten bir şeyler yapılmasını umuyorum; benim gibi öğrencilerin çoğu için büyük bir rahatlama olur.”
Bu arada Ligène, yıllarca otostop çektiğini asla unutmayacağını söylüyor. Her aşağılanmayı ve okula otostopla gittiği için ona ne kadar zavallı olduğunu söyleyen insanları hatırlıyor.
Ligène, “Otostop benim için ucuz bir alternatifti” diyor. “Hayatımın bu kısmını asla unutmayacağım. Ama şimdi bir kariyer inşa ettiğime göre, bunun kesinlikle boşuna olmadığını biliyorum.
Kaynak : https://globalpressjournal.com/americas/haiti/students-risk-hitchhiking-get-school/