Satıcıların Geleneksel İşaretlerin Üzerini Boyamaları Emri Verilmesinin Ardından İşler Düştü

MEXICO CITY, MEKSİKA – Mayıs 2022’nin başlarında, sanki talihsiz bir fırtına mahalleyi kasıp kavurmuş, su yerine beyaz boya yağdırmış gibi, Mexico City şehir merkezi rengini kaybetti.

Meyve suyu ve smoothie standlarını süsleyen rengarenk meyveler bir gecede yok oldu; neşeli domuzların ve tavukların olduğu güveç yemekleri ortadan kayboldu. Kentin tarihi ve kültürel merkezi olan Cuauhtémoc ilçesinde yaklaşık 1.500 lisanslı yiyecek ve içecek standı bulunuyor. Her gün 2 milyondan fazla insan bölgeden geçiyor ve genellikle sabahları yeşil bir meyve suyu veya öğle yemeğinde bir tür Meksika sandviçi olan torta için stantlardan birinde duruyor. Satıcılar, geçen Mayıs ayında ilçe yetkililerinin tüm stantların tek tip beyaza boyanmasını emrettiğini söylüyor.

Ailesi 20 yıldır stant işleten bir öğrenci olan Laura M., yönergeyi hatırlatarak, “Belediye başkanının emriyle kaldırın,” diyor. “Ve bu herkes için geçerli.” Misilleme korkusuyla kısmen kimliğinin gizli kalmasını isteyen Laura, emirleri yerine getirmeleri için kendilerine 48 saat verildiğini söylüyor. “Beyaza boyadık ve birkaç gün sonra belediye başkanının ofisinden bazı kişiler gelip logolarını ve mavi şeritlerini koydular.”

Artık birçok tribünde “ALCALDÍA CUAUHTÉMOC ES TU CASA” yazıyor. “CUAUHTÉMOC BÖLGESİ SİZİN EVİNİZ.”

Nisan 2022’de Cuauhtémoc belediye başkanı Sandra Cuevas, amacı satıcıları çalışma ortamlarını temiz tutmaya teşvik etmek olan “Kentsel Çevreyi İyileştirmek için Entegre Yolculuk” adlı bir kampanya başlattı. Kampanyanın 2024 yılına kadar sürmesi planlanıyor.

Cuevas’ın ofisi yorum taleplerine yanıt vermedi. Mayıs ayında bir tweet’te Cuevas, “bu yeni hükümetin düzenine ve disiplinine uyması için” tezgahının beyaza boyanmasını isteyen bir satıcının kendisine yaklaştığını belirtti.

Yerel olarak rótulos olarak bilinen renkli el boyaması tabelalar, 20. yüzyılın başlarında popülerlik kazandı ve yıllar geçtikçe Mexico City’nin sokak yaşamının ikonik bir parçası haline geldi. Aktivistler ve bölge sakinleri, bunların tüm bir ilçede ani ve kapsamlı bir şekilde silinmesinin, şehrin kültürel kimliğine bir darbe olduğunu söylüyor. Satıcılar bunun işi de etkilediğini ekliyor.

Laura, “Onu bizden almış olmaları acı verici,” diyor.

Bir Mexico City üniversitesi olan Universidad Autónoma Metropolitana’da antropoloji profesörü olan Eduardo Nivón, “Bunlar çok genç yaşta öğrenilen zanaatlar” diyor ve tabelaların tipik olarak bir oyun havası kullandığını ve özgünlük için çabaladığını ekliyor. Mexico City şehir merkezinin hareketli sokaklarında dikkat çekmek kolay bir başarı değil.

Laura, “Bu, ülkemizi ve bu şehrin yaratıcılığını çok iyi temsil eden bir şeydi” diyor. “Şimdi, korkunç görünüyor, donuk görünüyor, gri görünüyor.” Laura ve diğer satıcılar, yaklaşık 200 Meksika pezosu (10 $) olan stantlarını yeniden boyama maliyetinin kendilerine tazmin edilmediğini söylüyor. Çok para olmadığını, ancak müşteri kaybıyla geldiğini söylüyor. “Kimliğimizi çıkardık. Adı kaldırdık ve artık insanlar bizi bulmaya gelmiyor. Bununla satışlarımıza zarar verdiklerine eminim.”

O zamandan beri satışlarının neredeyse yarıya düştüğünü söylüyor.

“Bu, ülkemizi ve bu şehrin yaratıcılığını çok iyi temsil eden bir şeydi. Şimdi korkunç görünüyor, donuk görünüyor, gri görünüyor. Lara M.Ailesi 20 yıldır tribün işleten öğrenci

Toplu taşıma araçlarıyla işe gidip gelen bir Mexico City sakini olan 36 yaşındaki Antonio Álvarez Fernández dehşete kapılmış durumda. “Şehrin folklorunu ortadan kaldırıyor” diyor. “Ne sattıklarını – meyve suları, kekler – gösteren tabelaları seviyorum ama şimdi hiçbir şey söylemiyorlar. Sadece ilçenin logosuna sahipler; satın almak için oraya gitmenizi istemiyorlar.”

Nivón, tabelaların Mexico City gibi büyük metropollerin homojenliğine aykırı olduğunu söylüyor. “Şehirde gezinmemize yardımcı olan köşeleri, işletmeleri, binaları ayırt ediyorlar” diyor. “Sunulan ürünü benzersiz kılan şeyin, ailenin çabasından bahsediyorlar.”

Nivón, rótuloların, Cuevas gibi belediye başkanlarının yetkilerinin azalmasına neden olan, giderek merkezileşen yönetişimin zayiatı olduğunu söylüyor. Cuauhtémoc’un büyük bir değişken nüfusa sahip olduğuna dikkat çekerek, ilçenin resmi nüfus sayımına dahil olmayan geçici sakinlere atıfta bulunarak, “Güvenlik, hizmetler ve bütçe açısından müdahale olanakları yavaş yavaş ellerinden alınıyor” diyor. say – bu da yerel yöneticilerin yetkisini daha da etkiler. “Bazen hükümetlerini görünür kılmak için fiziki müdahalelerde bulunuyorlar. [people] yönettiklerini görmek için,” diyor Nivón. “Bazen cepheleri, aydınlatmayı iyileştirmek için programlar oluşturarak müdahale ediyorlar. Bu durumda belediye başkanının aklına sokak tezgâhlarının kentsel görüntüsünü değiştirme fikri geldi.”

Belediye başkanının yaptığı dikkatlerden kaçmadı. Cuevas’ın Twitter’da yayınlamasından bir gün önce, Mexico City sakinlerinin bilindiği gibi bir chilanga aktivistleri ağı olan Red Chilanga en Defensa del Arte y la Gráfica Popular’ın Instagram hesabı zaten yayındaydı ve savaşta kaybolan rótulos’un fotoğraf arşivini kitle kaynak kullanarak arıyordu. son yönerge, belediye başkanının kararını eleştiren memlerle karıştı. Kendini rótulo meraklısı olarak tanımlayan ve ağa bağlı olan Yuriko, Mayıs ortasından bu yana 19.000’den fazla takipçi toplayan hesabın satıcılardan takdir mesajları aldığını söylüyor ve misilleme korkusu nedeniyle kısmen anonimlik talep ediyor.

Ancak satıcıları düzene aykırı olarak tezgahlarını yeniden boyamak veya hükümete resmi bir şikayette bulunmak için organize etmenin zor olduğunu söylüyor. Bazıları hükümetten tehdit aldıklarını söyleyerek onlardan hiçbir şey yapmamalarını istedi ve daha fazla açık sözlülüğün geçim kaynaklarını daha da tehlikeye atabileceğinden endişeleniyorlar. Yuriko, “Kendilerinden, çalışma alanlarından uzak durmadıkları sürece bunun kendilerini etkilemediğini söyleyen insanlar da oldu,” diyor.

İki ay boyunca belediye başkanının direktifine uyduktan sonra, bir torta satıcısı korkuyla bir rotulista’ya, yani bir tabelacıya yaklaştı. Şimdi, standında bir kez daha renkli bir sandviç resmi ve bir zamanlar ilçenin sokaklarında her yerde bulunan bir ifade yer alıyor: RICAS TORTAS CALIENTES, HOT DELICIOUS SANDWICHES.

Satış iznini kaybetme korkusuyla kimliğinin gizli kalmasını isteyen satıcı, “Evet, beyaza boyadık, ancak bir krizden – pandemiden – yeni çıktık ve bu başka bir kriz oldu” diyor. “İnsanlar bir şey almaya gelmiyordu.”

Laura, hükümet yetkililerine ailesinin standlarını yeniden boyayıp boyayamayacağını sorduğunu, ancak reddettiklerini söylüyor.

“İmkânlarımızı elimizden alıyorlarsa, nasıl gelir elde etmemizi ve faturalarımızı ödememizi bekliyorlar?” diyor. İki kuşaktır ailesine ait olan işi kaybetmekten korkuyor ve ailelerinin birincil geçim kaynağı olan üç genci istihdam ediyor. “Bu röportajı yapmaktan korkuyorum ama insanların bunun bizi gerçekten etkilediğini görmesini istediğim için yapıyorum.”